Nie pomnę Twojego Imienia

Nie pomnę Twojego Imienia

Twój głos jak żywy;

    jeszcze dziś była rozmowa?

Przez błękit czysty okna

    pokój

    płyną słowa

Tylko w sercu spojrzenie jak kamień

    to koniec?

przerwane sprawy ciągle niby goniec

    w biegu na oślep

    tylko dotyk

    w pół zdania

    dłoń, czy pamiętam?

    tak jakby w kosmosie

    taka chwila na chwilę zaklęta

Dziś tylko zdarzenia wracają

jak strudzeni wędrowcy do źródła

Ziemia kręci się jeszcze...

Każdego ranka

Każdego ranka
zamykam oczy, gdy zegar otwiera wspomnienia
dotykam wilgotnej ziemi
wsłuchuję się w szelest
rudbekii
-gdy przechodzi tuż obok
przygląda się uważnie
strzepując piach z wąskich płatków
Czemu we mnie tyle złości?
nie więcej, nie mniej
tyle miłości?
Słońce leniwie omiata bruk
dziś tylko w snach,
a zapach znajomy
             przemyka niedbale
                           między palcami

Spotkanie jest jak blady świt

Spotkanie jest jak blady świt

-nie zauważasz-

Milczące zdziwienie

otacza w pół drogi

pomiędzy zapomnieniem

a tęsknotą

-odchodzisz-

bez zbędnych

        spojrzeń 

Ty, który Jesteś

Ty, który Jesteś
Ty, którego nie ma
Ty, który wysłuchujesz modlitwy
Ty, który nie słuchasz
Bądź łaskaw
duszy zanurzonej
duszy zagubionej w głębinach niepewności
Bądź światłem
Ty, który nie szukasz...

Cztery pory roku

Jesień

Słońce zamarło

noc stąpa powoli

w skupieniu

Zima

Księżyc połyskliwie zamyka

przestrzeń i usta niedowiarkom

Wiosna

Niespodziewanie rozbłysły

brzoskwinie

tylko dwa pączki

Lato

Chrzęst małych owadów

opada z szelestem

ku gorącym nieboskłonom

Jesień 

Ptasi śpiew uwięziony

w echu zamilkł

w główkach irysów

Zima 

Znów chłód ogarnął

Twe stopy

...na zawsze?